Thread Rating:
  • 14 Vote(s) - 2.71 Average
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Caroline Herschel Kimdir?
#1
Oku-1 


Caroline Herschel Kimdir?

Caroline Lucretia Herschel (16 Mart 1750 – 9 Ocak 1848 ) Alman-İngliz bir astronom ve kendisi gibi astronom olan William Herschel'in kız kardeşidir; iki kardeş tüm kariyerleri boyunca beraber çalışmıştır. Astronomiye en önemli katkısı, bazı kuyruklu yıldızları keşfetmesi olmuştur; bunların içinden özellikle kendi adını taşıyan periyodik kuyruklu yıldız 35P/Herschel-Rigollet'nin keşfi önemlidir.[1]

Herschel, bilime olan katkılarından ötürü maddi ödeme yapılan, Kraliyet Astronomi Derneği Altın Madalyası'nı kazanan (1828 ) ve Kraliyet Astronomi Derneği'nin onursal üyeleri arasına giren (1835, Mary Somerville ile birlikte) ilk kadındır. Ayrıca, Kraliyet İrlanda Derneği'nin de onursal bir üyesi olmuştur (1838 ). Prusya Kralı, Herschel'e, 96. doğum günü şerefine bir Bilim Altın Madalyası vermiştir (1846).[2]

Erken yılları

Caroline Lucretia Herschel, 16 Mart 1750'de Hanover'de doğmuştur. Isaac Herschel ve eşi Anna Ilse Moritzen'ın sekizinci çocuğu ve dördüncü kızıdır. Isaac, Gardiyanlar'ın bando şefi olduktan sonra, alayıyla beraber azımsanmayacak süreler boyunca uzakta kalmaya başlamış ve 1743'teki Dettingen savaşından sonra sağlığı kötüye gitmiştir.[2]

Caroline, henüz on yaşındayken, tifüse yakalanmış ve bu büyümesini durdurmuştur. Bu sebeple boyu 1.30m'yi geçememiştir.[1] Ailesi, hiçbir zaman evlenmeyeceğini varsaydığı için, annesi onun bir hizmetçi olarak eğitilmesinin en doğrusu olacağını düşünmüştür. Babası ise, Herschel'in eğitim almasını istemiş, ancak annesi buna karşı çıkmıştır. Isaac Herschel, zaman zaman eşinin yokluğunu fırsat bilerek, Caroline'a doğrudan eğitim vermiş veya erkek kardeşinin derslerine onu da dahil etmiştir. Caroline'ın kadın şapkası ve elbiesi yapmayı öğrenmesine izin verilmekteydi; aynı zamanda, bir gün kendi kendine maddi olarak yetebilmek için, pek çok süs işi üzerine sıkı bir biçimde çalışıyordu.[2]

Babasının ölümünün ardından, erkek kardeşi William, onunla beraber Bath, İngiltere'ye gitmesini önerdi; öneri, "onun yönlendirmelerine uyarak, kış konser ve oratoryolarında işe yarar bir şarkıcı olup olamayacağını denemek için"di.[2] Caroline, 16 Ağusto 1772'de, sonunda Hanover'den ayrıldı ve kardeşi William'a İngiltere'ye dönüşünde eşlik etti. Orada, evi yönetmek ve şarkı söylemeyi öğrenmekten sorumluydu. William kendisini bir orgcu ve müzik öğretmeni olarak, 19 New King Street, Bath, Somerset'te, şimdi Herschel Astronomi Müzesi olan yerde, kabul ettirmişti. Aynı zamanda Bath'taki Sekizgen Şapel'in de koro şefiydi. William, müzik kariyeriyle oldukça meşguldü ve halka açık konserler düzenlemeye başlamasıyla daha da yoğunlaştı. Caroline, kardeşinden güne birkaç saat şan dersi alıyordu. William'ın oratoryo konserlerinin baş şarkıcısı oldu ve öyle ünlendi ki, kendisine Birmingham Festivali için bir anlaşma önerildi. Ancak kardeşinden başka bir koro şefi için şarkı söylemeyi reddetti.[2] Bu ününe karşın, Herschel'in yerel topluma pek karışmadığı ve az sayıda arkadaşının olduğu bilinmektedir.[3]

Kişisel hayatı

William'ın astronomiye olan ilgisinin artması ve kendini bir müzisyenden astronoma dönüştürmesi sırasında, Caroline yine kardeşinin çabalarını desteklemiştir. Ancak hatıralarında, acı bir biçimde, "Kardeşim için, iyi eğitimli bir köpeğin yapacağı şeyden başka bir şey yapmadım; bana hükmettiğini kastediyorum," ifadesini kullanmıştır. Ancak, William hayattayken ve onun ölümünün ardından yapmış olduğu bağımsız çalışmalardan ve astronomiye olan ilgisini hayatı boyunca sergilemiş olduğu mektuplarından, Caroline Herschel'in astronomiye William kadar ilgili hale geldiği kolayca ve açıkça anlaşılmaktadır.[2] Önemli bir astronom haline gelmesi, bir bakıma kardeşiyle yaptığı işbirliğinin bir sonucudur.[1] Herschel, yazdıkları boyunca, sürekli olarak, bağımsız bir maddi gelire sahip olmak ve kendi geçimini sağlayabilecek hale gelmek istediğini belirtmiştir. Devlet, kardeşine olan yardımlarından ötürü ona ödeme yapmaya başlayınca, erkek bilim insanlarına bile nadiren bilimsel çalışmaları için ödeme yapıldığı bir zamanda, bilimsel hizmetlerinden ötürü maaşı olan ilk kadın olmuştur.[4]

1788’de William’ın, zengin bir dul olan Mary Pitt (evlenmeden önce soyadı Baldwin idir) ile evlenmesi, kardeşlerin ilişkisinde gerginliğe sebep oldu. Caroline’dan, erkek kardeşine tapan ve ev içindeki yaşamlarına dahil olan insanlara karşı sinirli olan, kıskanç ve üzgün bir kadın olarak bahsedilmektedir.[5] Kitabı “Merak Çağı”nda (“The Age of Wonder”), Richard Holmes, Herschel’in düştüğü konuma daha anlayışlı bir tavırla yaklaşmakta, evliliğin getirdiği değişikliklerin pek çok açıdan Caroline için olumsuz olduğunu ifade etmektedir. William’ın eşi Mary’nin gelişiyle, Caroline evin yönetimi ve sosyal sorumluluklarının yanında, bunların beraberinde gelen statüden mahrum kalmıştır. Hatırlarına göre, aynı zamanda, evden, dıştaki konutlara taşınmış, her gün kardeşiyle beraber çalışmak için geri gelmiştir. Ancak kendi çalışmalarının çoğunluğunu yaptığı çalışma odası ve gözlemevinin anahtarlarına artık sahip değildi.[2] 1788’den 1798’e kadar tuttuğu günlükleri yok ettiği için, bu dönemdeki duyguları tamamıyla bilinmemektedir. Barthélemy Faujas de Saint-Fond, kardeşlerin bu dönem boyunca da iyi bir biçimde çalıştığına işaret etmektedir. Kardeşi ve ailesi evden uzaktayken, Caroline Herschel oraya dönerek, eve bakmaktaydı. İlerleyen zamanlarda, Leydi Herschel ile sevgi dolu yazışmaları olmuş ve Caroline Herschel, yeğeni, astronom John Herschel’e derinden bağlanmıştır.[2]

William’ın evliliği, büyük olasılıkla Caroline’ın ondan daha bağımsız ve kendi ayakları üzerinde durabilen bir figür haline gelmesinin önünü açmıştır.[6] William’dan bağımsız olarak pek çok keşifte bulunmuş ve tek başına yürüttüğü astronomi çalışmaları sayesinde ünlenmeye başlamıştır.

Kardeşi öldükten sonra, Caroline Herschel büyük bir acı yaşamış ve Almanya’daki Hanover’e geri dönmüştür. 9 Ocak 1848’de, Hanover’de hayatını kaybetmiş ve Gartengemeinde mezarlığında, 35 Marienstrasse’a gömülmüştür.

Astronomiyle ilgili çalışmaları


William’ın astronomiye olan ilgisi, geceleri vakit geçirmek için yaptığı bir hobi olarak başlamıştır. Her gözleminin ardından, ertesi sabah kahvaltı sırasında, önceki akşam öğrendiklerini doğaçlama bir ders gibi anlatmaktaydı. Caroline da William kadar ilgili hale gelmiş, “çeşitli astronomik gereçlerin yapımında sürekli yardımının istenmesi yüzünden çalışmalarının ciddi biçimde engellendiğini” yazmıştır.[3] William yüksek performanslı teleskopları üzerine olan çalışmaları sayesinde tanınmış biri haline gelirken, Caroline, kendini kardeşinin çabalarını desteklerken bulmuştur. Herschel, aynaları cilalamak ve teleskopları, ışığı en çok alabilecekleri biçimde kurmak için çok zaman harcamıştır.[7] Astronomik katalogları ve William’ın ödünç aldığı başka yayınları kopyalamayı öğrenmiştir. Aynı zamanda, Kardeşinin astronomik gözlemlerini kaydetmeyi, indirgemeyi ve düzenlemeyi de öğrenmiş ve bu yaptıklarının büyük bir hız, kesinlik ve incelik gerektirdiğini fark etmiştir.[8]

1782 yılında, William III. George için Kral’ın Astronomu olarak memur olmayı kabul etmiş ve Datchet’a ve sonrasında da Slough’taki Gözlemevi Evi’ne taşınmıştır. Yeni işi William için karmaşık bir lütuf gibiydi: Astronomik gözlemlerini gerçekleştirebilmek için ona daha çok zaman kalıyor olsa da, geliri azalmıştı ve kral tarafından eğlence amacıyla herhangi bir zamanda çağrılabiliyordu. Bu dönemde, William teleskop yapımı konusunda mükemmelliğe ulaşmış ve meşhur 12 metrelik odak cihazıyla biten, o güne kadar yapılmış en büyük aletlerden oluşan bir seri yapmıştır. Caroline Herschel ise, gözlemlerinde sürekli yanında olan asistanı olmuş, aynı zamanda epey iş gerektiren, gözlemlere ilişkin işlemler yapmıştır. 1783’te, büyük teleskopla yapılan benzeri bir gözlem sırasında, demir bir kancaya takılmış, yardıma gelenler tarafından “etinden yaklaşık 60g bırakarak kaldırılabilmiştir.”[3]

William’ın tahminlerince, Caroline, kendi kendine gözlemler yapmaya 1782’de başlamıştır. Boş zamanlarında, gökyüzünü 690mm odaklı bir Newton teleskobu kullanarak incelemeye başlamış, bunun sonucunda da 1783-87 yılları arasında pek çok astronomik cisim gözlemlemiştir. Bu gözlemlerin keşiflerinden en önemlisi, M110’un (NGC205), yani [[Andromeda Galaksisi}}’nin ikinci eşini keşfetmesidir. 1786-97 yılları arasında, ilki 1 Ağustos 1786’da olmak üzere, sekiz kuyruklu yıldız keşfetmiştir. Bunların beşinin keşfinde, hiç sorgulamaya gerek olmaksızın, önceliğe sahiptir.[4][9] Encke Kuyruklu Yıldızı’nı, 1795’te tekrar keşfetmiştir.[10] 1787 yılında, William’ın asistanı olarak çalışmasının karşılığında, III. George tarafından kendisine £50’lik bir maaş bağlanmıştır, ki bu para, 2015 yılında, £5700’e denk gelmektedir.[11]

1797 yılında, William’ın gözlemleri, John Flamsteed’in yayınladığı yıldız kataloğunda çok fazla sayıda tutarsızlık olduğunu göstermiştir. Bu kataloğun kullanımı zordu: kataloğa uygun cilt ve orijinal gözlemler cildi olmak üzere, iki cilt halinde basılmış olması kullanımını çok zorlaştırıyordu. William, farklılıkları düzgün bir biçimde görebilmek için iyi bir çapraz dizin karşılaştırması çalışmasına ihtiyaç duyuyordu, ancak daha ilgi çekici astronomik etkinliklerini yapamaması pahasına zamanını bunlara harcamaya pek istekli değildi. Dolayısıyla, Caroline’ı bu görevi üstlenmesini önerdi. Sonuçta oluşmuş olan “Yıldız Kataloğu”, Kraliyet Derneği tarafından 1798’de yayınlanmıştır ve Flamsteed tarafından yapılmış her gözlemin dizinini, bir yazım hatası listesini ve önceden dahil edilmemiş 560’tan fazla yıldızın listesini kapsamaktadır.[11]

Caroline, 1822’de, kardeşinin ölümünün ardından Hanover’a dönmüş, astronomik çalışmalarına orada devam ederken, William’ın bulgularını onaylamış, yeğeni John Herschel’in nebulalar için olan kataloğunun üretiminde çalışmıştır. 1828’te Kraliyet Astronomi Derneği, bu çalışmalarından ötürü Herschel’e altın madalyalarını vermiştir-1996’da, Vera Rubin’e kadar da bu ödülü başka bir kadın kazanmamıştır.

Ödül ve onurları

Herschel, Londra Astronomi Derneği ve dönemin Prusya Kralı’ndan birer altın madalyayla ödüllendirilmişti.[8] Astronomi Derneği’nin altın madalyonu 1828’de, “Meşhur kardeşinin, başta 2500 olarak belirlediği nebula sayısını, Ocak’ta 1800’e indiren en son çalışması için verilmiştir. Bu, astronomik iş yıllıklarında, önem veya büyüklük olarak paralel olmayan bir dizi zahmetli çalışmanın da sonu olarak ele alınabilir.” Herschel bu çalışmalarını, kardeşinin ölümü ve Hanover’e gidişinden sonra tamamlamıştır.[2][9]

Kraliyet Astronomi Derneği, Herschel’i 1835’te, Mary Somerville ile beraber, onursal üye olarak kabul etmiştir: Mary ve Caroline ilk kadın üyelerdir. 1838’de, Kraliyet Astronomu Sir William Hamilton tarafından, Dublin’deki Kraliyet İrlanda Akademisi’ne onursal üye olarak seçildiğine dair bilgilendirilmiştir.[2]

1846 yılında, 96 yaşındayken, dönemin Prusya Kralı tarafından kendisine Bilim Altın Madalyası verilmiştir. İleten Alexander von Humboldt ödülü Herschel’e “astronomiye yapmış olduğu değerli hizmetlerin ışığında, ölümsüz erkek kardeşi Sir William Herschel’in bir iş arkadaşı olarak, yapmış olduğu keşifler, gözlemleri ve zorlu işlemler” için vermekle yükümlüydü.[2]

1888 yılında keşfedilen kuyruklu yıldız 281 Lucretia, Herschel’in ikinci adı kullanılarak adlandırılmıştır. Ay’daki C. Herschel krateri de onun adını taşımaktadır.

Adrienne Rich, 1968’de, Caroline Herschel’in hayatı ve bilimsel başarılarını kutlayan bir şiir yazmıştır. Planetarium

AUF-DEUTSCH

Caroline Herschel

Caroline Lucretia Herschel (* 16. März 1750 in Hannover; † 9. Januar 1848 ebenda) war eine deutsche Astronomin.

Zu Beginn ihrer wissenschaftlichen Karriere unterstützte sie ihren Bruder Wilhelm Herschel bei seinen Forschungen, glänzte aber bald durch eigenständige Leistungen. Ihre wichtigsten Beiträge zur Astronomie waren die Entdeckungen mehrerer Kometen, die Berechnung genauer astronomischer Reduktionen und der Zonenkatalog hunderter Sternhaufen und Nebel.

Leben


Caroline Herschel hatte eine Schwester und vier Brüder. Neben Wilhelm Herschel war auch ihr Bruder Alexander Herschel als Musiker und Astronom tätig. Sie wuchs als einziges Mädchen der sechs überlebenden Kinder des Militärmusikers Isaak Herschel und seiner Frau Anna Ilse Herschel in Hannover auf. Der Vater war bestrebt, seinen Kindern eine musikalische Grundausbildung zu geben. Aber im Hause Herschel wurde nicht nur viel musiziert, sondern auch philosophiert und Astronomie betrieben.

Caroline schrieb in ihren Erinnerungen:

   „Mein Vater war ein großer Bewunderer der Astronomie und besaß einige Kenntnisse in der Wissenschaft. Ich erinnere mich, daß er mich in einer kalten Nacht auf die Straße führte, um mich mit einigen unserer schönsten Sternbilder bekannt zu machen, nachdem wir vorher einen Kometen, der eben sichtbar war, beobachtet hatten.“

Hannover und England

Täglich besuchte sie zusammen mit ihren Brüdern einige Stunden die Garnisonsschule, so dass sie das Lesen und Schreiben erlernen konnte, was damals für ein Mädchen aus dem Bürgertum keine Selbstverständlichkeit war. Viele Stunden des Tages verbrachte sie jedoch gegen ihren Willen mit Stricken, Sticken und allerlei Haushaltstätigkeiten. Die Mutter meinte, dass sie ein „roher Klotz sein und bleiben sollte, allerdings aber ein nützlicher“. Der Gedanke, dass sie – nach dem Willen ihrer Mutter – zur Weißnäherin ausgebildet werden sollte und ihr eine Zukunft als bloße Haushaltskraft bevorstände, war ihr unerträglich. Sie wollte ein Leben führen, das auch geistige Anforderungen an sie stellte. Daher hielt sie sich an den Wunsch des Vaters, der für sie, wie für ihre vier Brüder, eine musikalische Ausbildung, in ihrem Fall zur Konzertsängerin, vorsah.

1772 folgte sie als 22-Jährige ihrem zwölf Jahre älteren Bruder Friedrich Wilhelm Herschel nach England, der als Organist und Konzertleiter im vornehmen Bath tätig war. Er brauchte sie als Haushälterin, wollte ihr aber auch Gelegenheit geben, der häuslichen Enge zu entfliehen, sich musikalisch weiterzubilden und als Solistin in seinen Konzerten mitzuwirken. Schon bald stieg sie zur ersten Sängerin bei den von ihrem Bruder aufgeführten Oratorien auf, erreichte dadurch einen gewissen Ruf und übernahm Leitungsfunktionen im Chor. Das führte dazu, dass ihr ein Engagement beim Birmingham-Festival angeboten wurde, was sie aber ablehnte, da sie nur unter der Leitung ihres geliebten und verehrten Bruders auftreten wollte.

Caroline widmete sich nun neben der Haushaltsführung und ihren Auftritten der Astronomie; zum Beispiel half sie Wilhelm beim Anfertigen von Spiegelteleskopen. Ihre Hauptaufgabe bestand darin, die Spiegel zu polieren und zu schleifen; bei dieser Tätigkeit kam es auf absolute Genauigkeit an. Neben den praktischen Tätigkeiten befasste sie sich mit astronomischer Theorie. Sie erlernte die algebraischen Formeln für Berechnungen und Reduktionen als Grundlage für das Beobachten und Durchmustern des Himmels.

Wende durch Uranus-Entdeckung


Im Jahr 1781 entdeckte ihr Bruder Wilhelm bei einer Himmelsdurchmusterung eher zufällig den Planeten Uranus, was ihn über die Landesgrenzen hinaus bekannt machte. Neben zahlreichen Ehrungen bekam er eine Stelle in der Stadt Slough als Astronom von König Georg III. angeboten, die er dankbar annahm. Nun konnte er sich ganz seiner wahren Leidenschaft widmen.

Für Caroline bedeutete die Entdeckung des Uranus eine erneute Wende in ihrem Leben. Sie stand vor der Wahl, als Sängerin in Bath ihre erfolgreiche Karriere fortzusetzen oder ihrem Bruder als wissenschaftliche Assistentin zu folgen. Sie entschied sich für letzteres und bekam vom Hof eine Anstellung als Gehilfin ihres Bruders mit einem Gehalt von 50 Pfund im Jahr. Nun begann Caroline mit der eigenen Erforschung des Sternenhimmels. Sie widmete sich mit einem kleinen Newton-Teleskop der Kometensuche. Dabei entdeckte sie 1783 drei bemerkenswerte Nebel und zwischen 1786 und 1797 acht Kometen, fünf davon mit unzweifelhafter Priorität, darunter den Enckeschen Kometen. 1797 legte sie der Royal Society einen Index zu John Flamsteeds Beobachtungen vor, zusammen mit einem Katalog von 561 fehlenden Sternen in dessen British Catalogue, sowie eine Liste von Fehlern in dieser Publikation.

Nächtelang blieb sie mit ihrem Bruder auf Beobachtungsposten, notierte die Sternpositionen, die er ihr vom anderen Ende des von ihnen selbst gebauten riesigen Fernrohrs zurief, wertete die nächtlichen Aufzeichnungen aus und rechnete sie nach, schrieb Abhandlungen für die Philosophical Transactions, entdeckte vierzehn Nebel, berechnete Hunderte von ihnen und begann einen Katalog für Sternhaufen und Nebelflecke, die heute Deep-Sky-Objekte genannt werden, anzufertigen. Des Weiteren verfasste sie einen Ergänzungskatalog zu Flamsteeds Atlas, der 561 Sterne umfasste, sowie ein Gesamtregister dazu.

Für diese Arbeit wurde ihr allerhöchste Anerkennung zuteil, unter anderem von Carl Friedrich Gauß und Johann Franz Encke. Trotzdem blieb sie die bescheidene Frau, die sie immer gewesen war. Ihre Biographin Renate Feyl bemerkt dazu:

   „Bis an das Ende ihres Lebens versucht sie jeglichen Hinweis auf eine eigene Leistung lediglich als das Verdienst ihres berühmten Bruders herauszustellen. […] Sie wagt zu wissen, will aber dieses Wagnis nicht öffentlich eingestehen. Fortgesetzt betont sie, wie nichtsnutzig, wie unfähig, wie untauglich sie sei. Dies ist ihre lebenslängliche Demutsgeste und Entschuldigung dafür, dass sie sich erkühnt, leise, aber nachhaltig gegen die Gewalt von Gewohnheiten anzugehen und sich auf ihre Weise zu nehmen, was einem menschlichen Wesen zusteht: das Recht auf Erkenntnis.“

1822 starb ihr geliebter Bruder Wilhelm. Nun hielt sie nichts mehr in England. Wenige Wochen nach seinem Tod zog Caroline Herschel wieder in ihre Heimatstadt Hannover, die sie fast fünfzig Jahre zuvor als junge Frau verlassen hatte. Hier setzte sie ihre astronomischen Studien fort. Sie ordnete das umfangreiche Material, das ihr Bruder hinterlassen hatte, indem sie die Aufzeichnungen der gemeinsam gemachten Beobachtungen nach Zenitdistanz und Rektaszension sortierte. Auf diese Weise ermöglichte sie auch ihrem Neffen John Herschel, die Arbeit seines Vaters systematisch fortzusetzen und auf den südlichen Sternhimmel auszudehnen.

Späte fachliche Anerkennung


Caroline Herschel im Alter von 92 Jahren

Die bedeutendsten Gelehrten suchten sie in ihrem einfachen Haus in der Marktstraße auf, um sie ihrer Gunst und Wertschätzung zu versichern. Selbst zum königlichen Hof hatte sie Kontakt. Zahlreiche Auszeichnungen wurden ihr verliehen – 1828 unter anderem die Goldmedaille der Royal Astronomical Society, zu deren Ehrenmitglied sie 1835 ernannt wurde. Sie war die erste Frau, der Anerkennungen dieser Art zuteilwurden. Anlass dazu war ihr sogenannter Zonenkatalog, den sie zum Andenken an ihren Bruder erstellt hatte. Er enthielt die reduzierten Beobachtungen sämtlicher von Wilhelm Herschel entdeckten Nebel und Sternhaufen. 1838 ernannte die Königliche Irische Akademie der Wissenschaften in Dublin die 88-jährige Caroline Herschel zu ihrem Mitglied. 1846 erhielt sie im Alter von 96 Jahren im Auftrag des Königs von Preußen die goldene Medaille der Preußischen Akademie der Wissenschaften.

Noch an ihrem 97. Geburtstag empfing sie das Kronprinzenpaar, unterhielt sich einige Stunden lebhaft mit ihnen und sang ihnen abschließend ein Lied vor, das ihr Bruder siebzig Jahre zuvor komponiert hatte. Caroline Herschel starb am 9. Januar 1848. Sie erreichte das hohe Alter von 97 Jahren. Sie wurde auf dem Gartenfriedhof in Hannover beerdigt, wo sich ihr Grab auch jetzt noch befindet.[1]
Ehrungen

Der Komet 35P/Herschel-Rigollet wurde nach Caroline Herschel benannt, ebenso der Mondkrater C. Herschel im Sinus Iridum (Regenbogenbucht) und der Planetoid (281) Lucretia.

In Braunschweig, Bremen, Darmstadt, München, Ottobrunn und Peine sind Straßen, in Berlin-Friedrichshain ist der Caroline-Herschel-Platz nach ihr benannt.

In Hannover ist die Volkssternwarte Hannover e.V. Geschwister Herschel nach Caroline Herschel und ihrem Bruder Wilhelm Herschel benannt. Ebenso ist das Gymnasium Herschelschule nach dem Geschwisterpaar benannt.

Auch in die bildende Kunst des 20. Jahrhunderts fand sie Eingang. Die feministische Künstlerin Judy Chicago widmete ihr in ihrer Arbeit The Dinner Party eines der 39 Gedecke am Tisch.[2]
Werke

   Caroline Herschel: Memoiren und Briefwechsel. Herausgegeben von Frau John Herschel. Berlin 1877. Reprint: Hildesheim 2013. ISBN 978-3-487-15010-9
   Mrs. John Herschel (Hrsg.): Memoir and correspondence of Caroline Herschel; Verlag John Murray, London 1877 Buch online lesen im Internet Archive
   Michael Hoskin (Hrsg.): Caroline Herschel’s autobiographies; Cambridge: Science History Publications, 2003; ISBN 0-905193-06-7

Literatur


   Karl Christian Bruhns: Herschel, Karoline Lukretia. In: Allgemeine Deutsche Biographie (ADB). Band 12, Duncker & Humblot, Leipzig 1880, S. 222–227.
   Julius Dick: Herschel, Caroline Lucretia. In: Neue Deutsche Biographie (NDB). Band 8, Duncker & Humblot, Berlin 1969, ISBN 3-428-00189-3, S. 698 f. (Digitalisat).
   Gunter Hartung: Den Lord verschmäht, die Sterne gefunden, in Dieter Tasch, Horst-Dieter Görg (Hrsg.): Es begann in Hannover... Kekse - Kommißbrote - Rechenmaschinen. Über Persönlichkeiten, Traditionsunternehmen und Meilensteine der Technik-Geschichte, mit Beiträgen von Torsten Hamacher ..., in Kooperation mit dem Technik-Forum Hannover e.V., 1. Auflage, Hannover: Leuenhagen & Paris, 2011, ISBN 978-3-923976-84-3, S. 24–27
   Günther Buttmann: Wilhelm Herschel: Leben und Werk. In Große Naturforscher, Band 24. Wissenschaftliche Verlagsgesellschaft, Stuttgart 1961
   Agnes Mary Clerke: Herschel, Caroline Lucretia. In: Leslie Stephen, Sidney Lee (Hrsg.): Dictionary of National Biography (DNB), Band 26 (Henry II – Hindley), MacMillan & Co, Smith, Elder & Co., New York City, London 1891, S. 260–263 (englisch)
   Renate Feyl: Caroline Herschel (1750–1848 ). Aufbruch in die nicht gewollte Selbständigkeit. In: Sophie & Co. Bedeutende Frauen Hannovers. Biographische Portraits. Herausgegeben von Hiltrud Schroeder. Hannover 1990, ISBN 3-7716-1521-6, S. 44–56
   Christiane Helle: Die Sternguckerin: Leben und Werk der Astronomin Caroline Herschel. Ein Feature mit Hannelore Hoger und anderen Sprecherinnen, 1 CD, Audio Verlag, Dav. 2000 (Hörbuch)
   J.F.W. Herschel: Miss Caroline Lucretia Herschel. Astronomische Nachrichten, Bd. 27 (1848 ), pp. 65/66-67/68. (Nachruf, englisch)
   Richard Holmes: The Age of Wonder: How the Romantic Generation Discovered the Beauty and Terror of Science. HarperPress, London 2008. ISBN 0-00-714952-2
   Michael Hoskin: Astronomy’s Matriarch. In Sky & Telescope, Mai 2005
   Michael Hoskin: Discoverers of the Universe. William and Caroline Herschel, Princeton University Press, Princeton & Oxford 2011 ISBN 978-0-691-14833-5
   Michael Hoskin: Herschel, Caroline Lucretia (1750–1848 ). In: H. C. G. Matthew, Brian Harrison (Hrsg.): Oxford Dictionary of National Biography, from the earliest times to the year 2000 (ODNB). Oxford University Press, Oxford 2004, ISBN 0-19-861411-X, online (Lizenz erforderlich), Stand: Oktober 2005 (englisch)
   Eva Maaser: Die Astronomin. Roman. Verlag Rütten & Loening, Berlin 2004, ISBN 3-352-00707-1.
   Dr. Johann Heinrich von Mädler: Geschichte der Himmelskunde. Verlag Westermann, Braunschweig 1873
   Patrick Moore: Caroline Herschel: Reflected Glory. Ralph Allen, Bath 1988
   N. N.: Biographical notice of Miss Caroline Herschel, Hon. Mem. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society, Vol. 8 (1848 ), p. 64-66 (Nachruf, englisch)
   Wolfgang Steinicke: Ein Albtraum der Familie Herschel. In: Sterne und Weltraum. Band 46(2), 2007, ISSN 0039-1263, S. 61–65. (Entdeckung der Galaxien M81 und M82)
   CAROLINE LUCRETIA HERSCHEL (1750-1848 ). In: Encyclopædia Britannica. 11. Auflage. Bd 13. London 1910–1911, S. 391.
   Herschel 2) Karoline). In: Heinrich August Pierer, Julius Löbe (Hrsg.): Universal-Lexikon der Gegenwart und Vergangenheit. 4. Auflage. Band 8, Altenburg 1859, S. 291 (online bei zeno.org).


------------------------------------------

KAYNAKLAR Referanslar


Caroline Herschel at age 92

   ^ a b c Nysewander, Melissa. Caroline Herschel. Biographies of Women Mathematicians, Atlanta: Agnes Scott College, 1998.
   ^ a b c d e f g h i j k Herschel, Caroline Lucretia (1876). Herschel, Mrs. John. ed. Memoir and Correspondence of Caroline Herschel. London: John Murray, Albemarle Street.
   ^ a b c The Inimitable Caroline, J. Donald Fernie, American Scientist, November–December 2007, pp. 486–488
   ^ a b Brock, Claire. "Public Experiments." History Workshop Journal, 2004: 306–312.
   ^ Fernie, Donald. "The Inimitable Caroline". American Scientist 2007: 486–488.
   ^ The Age of Wonder by Richard Holmes pages 182–196
   ^ Ashworth, Wilhelm. "Untitled Review." The British Society for the History of Science Vol. 37 No. 3, 2004: 350–351.
   ^ a b Warner, Deborah. "Review, Untitled." Chicago Journal, 2004: 505.
   ^ a b "Obituary of Miss Caroline Lucretia Herschel". Monthly Notices of the Royal Astronomical Society 8: 64–66. 1847.
   ^ "Obituary of John Francis Encke". Monthly Notices of the Royal Astronomical Society 26: 129–134. 1865.
   ^ a b Ogilvie, Marilyn Bailey (1986). Women in Science: Antiquity through the Nineteenth Century. MIT Press. s. 97–98. ISBN 0-262-65038-X.

--------------------------------------------
Etiketler: Caroline Herschel ,Kimdir?,biyografisi,hayat hikayesi,astronom,William Herschel,35P/Herschel-Rigollet,Lucretia,Encke Kuyruklu Yıldızı,Yıldız Kataloğu,





Signing of RasitTunca
[Image: attachment.php?aid=107929]
Kar©glan Başağaçlı Raşit Tunca
Smileys-2
Reply


Forum Jump:


Users browsing this thread: 1 Guest(s)